« »
 
[]« 2 stabilimentum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 567c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STABILIMENTUM2
2. STABILIMENTUM, Suasio, jussus, Gallice Commandement. Charta ann. 1150. inter Probat. tom. 2. novæ Hist. Occitan. col. 535 :
Juro... quod non prendam te, neque occidam, neque hoc fieri faciam, nec homo, nec fœmina, meo Stabilimento, vel meo consilio, sive ingenio.
Contractus matrimonii inter Raimundum Comit. Paliar. et Valentiam inter Baluzii notas ad Capit. col. 1204 :
Nisi... ipsa cucucia..... non sit facta per meum assensum, nec per meum Stabilimentum.