« Stadingi » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 571a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STADINGI
STADINGI, Stedingi, Populi in confinio Frisiæ et Saxoniæ siti, paludibus inviis et
fluminibus circumcincti, qui pro suis excessibus et subtractionibus decimarum multis annis
excommunicati, contemtores clavium Ecclesiæ sunt inventi. Qui cum essent viri strenui,
vicinos populos, imo et Comites et Episcopos pluries sunt aggressi ; sæpe victores, raro
victi. Ob quam causam auctoritate papali verbum Crucis contra eos fuit per multas diœceses
prædicatum. Hæc Godefridus Monachus S. Pantaleonis ann. 1234. cui interdum Stagingi
dicuntur, Stedingi, in Hist. Archiepiscoporum Bremensium ann. 1204. 1211. 1230.
1233. 1234. et in Privilegiis Ecclesiæ Hammaburgensis pag. 196. 197. Vide præterea Joannem
de Beka pag. 63. Will. Hedam pag. 339. 1. edit. et Albertum Stadensem ann.
1234.