« Stadingi » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 571a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STADINGISTADINGI, Stedingi, Populi in confinio Frisiæ et Saxoniæ siti, paludibus inviis et
          fluminibus circumcincti, qui pro suis excessibus et subtractionibus decimarum multis annis
          excommunicati, contemtores clavium Ecclesiæ sunt inventi. Qui cum essent viri strenui,
          vicinos populos, imo et Comites et Episcopos pluries sunt aggressi ; sæpe victores, raro
          victi. Ob quam causam auctoritate papali verbum Crucis contra eos fuit per multas diœceses
          prædicatum. Hæc Godefridus Monachus S. Pantaleonis ann. 1234. cui interdum Stagingi
          dicuntur, Stedingi, in Hist. Archiepiscoporum Bremensium ann. 1204. 1211. 1230.
          1233. 1234. et in Privilegiis Ecclesiæ Hammaburgensis pag. 196. 197. Vide præterea Joannem
          de Beka pag. 63. Will. Hedam pag. 339. 1. edit. et Albertum Stadensem ann.
        1234.
      
