« »
 
[]« 2 stagnum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 575c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STAGNUM2
2. STAGNUM, pro Stannum, ϰασσίτερον. Gall. Estain. Gloss. Lat. MS. Reg. : Stagnum, lacus, qui non effluit, vel genus metalli. Gloss. Lat. Græc. : Stagnum, ϰασσίτερον, λιμνη, ύδροστάσιον. Slagnea, ϰασσιτερινά, Glossar. Græco-Lat. : Stagnum, ϰασσίτερον. Stagnea, ϰασσιτερινά. Stagno, περιπεταλῶ. Ubi Stagnare, est Stagno, sive stanno inducere, nostris Estamer. Κασσιτερουργός, Stagnator. Gervasius Dorobern. ann. 1182 :
In signum vero sectæ, vel ordinis habitum, lineum habebant capucium, in quo B. Virginis imaginem parvulam plumbo impressam vel Stagno in pectore gestabant.
Vide Cujacium lib. 11. Observ. cap. 1. Charta ann. 1197. inter Instrum. tom. 6. Gall. Christ. novæ edit. col. 144 :
Carga de Stagno dabit iii. den.
Comput. ann. 1202. apud D. Brussel de Usu feud. tom. 2. pag. cliv :
Pro iie. lib. Stagni c. sol.
Charta ann. 1468. ex Tabul. S. Victoris Massil. :
Dom. Abbas patentibus litteris dat facultatem aperiendi fodinas auri, argenti, cupri, Stagni et plombi, etc.
Statuta Massil. lib. 3. cap. 10 :
Ordinamus firmiter observandum quod Stagnum seu merces stagni vendatur deinceps ad quintale Massiliæ.
Occurrit præterea in Statutis Astens. Montis Regal. fol. 311. Riperiæ cap. 12. fol. 4. etc.
Stagnatus, nostris Estamé, Stagno fuso perlitus. Gesta sub nomine Acacii :
Ut si dicamus aliquid ceratum, aut picatum, aut Stagnatum, aut quolibet alio genere coloratum.
Acta Erchanberti Episc. tom. 1. Histor. Frising. pag. 126 :
Crucem unam deauratam, et aliam crucem de Stagno paratam,... et alium calicem et patenam Stagnatas, etc.
Vide Stanneatus.
L. Favre, 1883–1887.
◊
Pro 12. centenariis clavorum Stagnatorum ad rationem 54. bol. pro quolibet [] centenario.
(Libri censuales S. Petri, Romæ, an. 1464.)
Stagneus, pro Stanneus. Ricobaldi Ferrar. Histor. Pontif. Rom. apud Murator. tom. 9. col. 150 :
Hic (Zeferinus) constituit..... quod omnia vasa altaris essent vitrea vel Stagnea.
Occurrit præterea passim apud Scribonium Largum cap. 230. 268. etc. Marcellum Empir. cap. 21. Alexandrum Iatrosoph. lib. 1. in Chron. Trudonensi lib. 9. pag. 459. Rigordum ann. 1183. etc. V. Ferrarium in Stagnare.
Stagnum, Isidoro dicitur, quod metallum secernit.
Stagni etymologia, inquit, ἀποχωρίζων, id est separans dicitur et secernens : mixta enim et adulterata inter se per ignem metalla dissociat, et ab auro et argento æs plumbumque secernit.
Hinc
Stagnare, in ejusdem Glossis, metalla secernere. Vide Vossii Etymolog. in Stannum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Stagnator, Stagni opifex. Liber niger Scaccarii pag. 360 :
Et Stagnatores ei habere facias in ea libertate, quam habere debent et solent.
Placit. ann. 35. Edw. I. Devon. rot. 22. in Abbrev. Placit. pag. 259 :
Custos stagni venit et clamavit quod omnes Stagnatores operantes in iisdem stagnatoriis, si in aliquo deliquerunt, quod non debent respondere nisi coram custode, etc.
© École des chartes.