« »
 
[]« 2 stalla » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 576c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STALLA2
2. STALLA, Stabulum, Saxon. stal, Ital. Stalla, eadem notione. Vita S. Bonæ tom. 7. Maii pag. 162 :
Habebat dextrarium..... qui subito quadam die in Stalla cecidit extensus in terra.
Johannes Demussis in Chr. Placent. ad ann. 1378. apud Murator. tom. 16. col. 539 :
Hic Papa Urbanus VI. in dicta civitate Januæ, ut dicitur, fecit dictos Cardinales carceratos vivos sepeliri in quadam Stalla equorum.
Adde Chron. Dom. de Gravina apud eumd. tom. 12. col. 607. Vide Stallarius.