« Stantiamentum » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 582c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STANTIAMENTUM
STANTIAMENTUM, Statutum, constitutio, sanctio, Ital. Stanziamento, a verbo
Stanziare, Constituere, sancire. Instr. apud Lam. in Delic. erudit. inter not. ad
Hodœpor. Charit. part. 2. pag. 394 :
Visis quibusdam libris statutorum et reformationum communis Ficecchii scriptis 1281. in quibus... facta fuerunt certa Stantiamenta, quod camera Ficecchii de pecunia dicti comunis Ficecchii solveret, etc.Aliud ann. 1318. ibid. pag. 425 :
Ordinare, Stantiare et firmare, et ordinari Stantiari et firmari facere per opportuna consilia, etc.Infra : Sententiare. Vide in Stantia 3.