STELLATA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Stellata » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 593c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STELLATA

STELLATA, Palus, repagulum. Jacobus De Layto in Annal. Estens. apud Murator. tom. 18. col. 1023 :

Et fuit refortificatus passus optimis Stellatis, et ponte, atque armatis navigiis.

Hinc

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Stellata, pro Vallatio ex palis, locus palis circumseptus, in Chron. Estensi ad ann. 1332. apud eumdem tom. 15. col. 393 :

Ferrarienses armata manu et cum navilio iverunt Consandalum, quia cives Argentæ acceperant catenas Stellatæ Consandoli (sic) et combusserunt aliquam partem dictæ Stellatæ et certa molendina.

Infra :

Tunc gentes legati habuerunt Stellatam cum aliis fortalitiis.

Vide Steccare, Stelengarda et Stellonata.

P. Carpentier, 1766.

◊ Stat. Mantuæ lib. 1. cap. 41. ex Cod. reg. 4620 :

Quia jam pluries est compertum per officiales et custodes ipsorum carcerum, in damnum et jacturam creditorum, ad quorum postulationem sunt carcerati,... carceratos inter bastas non detineri, nec in Stellatas ; sed extra dictam Stellatam, licet intra ostia, sive foris dictorum carcerum : .... ideo statuimus et ordinamus, quod dicti custodes teneantur et debeant dictos carceratos inclusos tenere inter bastam vel Stellatam, et non alibi.

Vide mox Stellum.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Stellata Camera, vulgo Chamber des Estoiels, Jurisdictio apud Westmonasterium, a loco stellis ornato ubi sedebant Judices sic dicta, quæ abolita est ann. 1641. sub Carolo I. Rege Angl. Vide Blount in Nomolex. Anglic.