« »
 
[]« Stinctus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 599b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STINCTUS
STINCTUS 2Æ. declinat. Exstinctus, a verbo Stinguere. Glossar. Provinc. Lat. ex Cod. reg. 7657 : Stencher, Prov. Stinguere, exstinguere. Nostris alias Destaindre, pro Eteindre. Lit. remiss. ann. 1380. in Reg. 117. Chartoph. reg. ch. 148 :
Après que le feu de ladite maison fu Destaint, etc.
Charta ann. 1332. in Reg. 66. ch. 968 :
Vendo et titulo puræ et perfectæ venditionis irrevocabiliter trado... in dicto incantu et ad dictos Stinctos candelarum.... quoddam hospicium,..... cum omnibus suis patuo et operatoriis et pertinentiis, situm in villa seu burgo Carcassonæ.
Vide supra Extinctus.