« »
 
[]« Stincus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 599b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STINCUS
STINCUS. Acta antiqua apud Ughellum tom. 7. Ital. sacræ pag. 1361 :
Et a pede Arpi ferit ad caput Fatzeoli, ubi est copia Stincorum, et vadit usque ad locum, qui vocatur antiqua Ecclesia, etc.
Infra :
Ubi surgit fons, et tendens ad seram de Stinchis, etc.
Italis Stinca, est montis apex.