« »
 
[]« 1 stipus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 601b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STIPUS1
1. STIPUS, Mendicus, Joh. de Janua, Mandiant, in Gloss. Lat. Gall. Sangerm. Qui stipem emendicat. Vide alia notione in Staupus.