« »
 
[]« 2 stiva » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 601c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STIVA2
2. STIVA, Instrumentum musicum. Domnizo lib. 1. de Vita Mathildis cap. 10 :
Tympana cum cytharis, Stivisque, lyrisque sonant hic.
P. Carpentier, 1766.
Nostris Estive. Le Roman de Cleomades MS. :
Plenté d'instrumens y avoit,
Viielles et psalterions,
Harpes et rotes et canons,
Et Estives de Cornouaille.
Hinc apparet voci Stiva minime substituendum esse Piva, ut conjicitur in prolusione ad Musicam Ital. et Franc. quanquam Academicis Cruscanis idem [] sit quod tibia utricularis ; a qua forsan non differt Stiva.