« 2 stiva » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 601c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STIVA2
2. STIVA, Instrumentum musicum. Domnizo lib. 1. de Vita Mathildis cap. 10 :
Tympana cum cytharis, Stivisque, lyrisque sonant hic.
P. , 1766.
◊ Nostris Estive. Le
Roman de Cleomades MS. : Hinc apparet voci Stiva minime substituendum esse Piva, ut conjicitur in prolusione ad Musicam Ital. et Franc. quanquam Academicis Cruscanis idem sit quod tibia utricularis ; a qua forsan non differt Stiva.Plenté d'instrumens y avoit,Viielles et psalterions,Harpes et rotes et canons,Et Estives de Cornouaille.