STRUCTOR, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Structor » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 616c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STRUCTOR

STRUCTOR, dicitur, inquit Papias, incisor carnium, vel infertor. Gloss. Gr. Lat. : Παραθέτης, Structor, infertor. In Cod. MS. S. Germani Paris. Illator. Gloss. Gr. MS. Reg. cod. 1673 : Στρούϰτωρ, ὁ τὰ ὦτα συνάπτων : ubi videtur leg. ὀπτὰ. Τραπεζοποιός, apud Synesium de regno, et Hesychium. Glossæ antiquæ MSS. : Penum instruere, et proprie instrui convivium dicitur, et qui huic rei præsunt, Instructores dicuntur. Epistola Valeriani apud Trebell. Pollionem in Claudio :

Structorem, quem refundat unum.

Fragmentum Petronii de Cœna Trimalcionis :

Rotundum enim repositorium 12. habebat signa in orbe disposita, superque proprium convenientemque materiæ Structor imposuerat cibum.

Occurrunt ejusmodi Structores non semel in vett. Inscript. 646. 6. 1002. 1. 1117. 10. Vide Glossar. med. Græcit. col. 1467.

Structores, in l. 2. Cod. Th. de Excusat. artific. (13, 4.) ubi Tribonianus ædificatores reposuit qui scilicet ædificia construunt. Vide Vegetium lib. 2. c. 11.