«
2 suppositorium » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 675a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUPPOSITORIUM2
2. SUPPOSITORIUM. Gloss. Græco-Lat. :
Ὑπόθεμα,
Suppositorium.
Idem :
Ὑποπόδιον, Scabellum, subsellium, scamillum, Subpositorium.
Aliud Gloss.
cap. de Vasis argenteis :
Subposturium, ὑπόθημα ϰαὶ
ὑποθητήριον.
Ejusmodi forte illud est
Suppostorium, quod
inter ministeria sacra reponit Gregorius M. lib. 1. Epist. 42 :
Suppositorium
aliquod argenteum pro uno solido dicitur esse optimum, et calix pro 6. solidis esse
oppositus.
Alii codd. habent
Suppostorium, uti monet Jamesius. Et
Historia Episcoporum Autisiodor. cap. 20 :
Item salariolam parvam cruciculam
habentem pens. uncias 9. item Suppositorium anacteum pens. lib. unam et semis.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Quo
ultimo loco, ut et apud Gregorium M. intelligenda videtur patera
quæ poculo
inter bibendum supponitur, uti innuit Petrus Abbas Cluniac. lib. 1. cap. 5 :
Cum
vino, quod susceperat, frusta omnia comminuti Corporis Christi in vas, quod ori ejus
suppositum fuerat, refundere coactus est.