SUSTENTAMEN, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Sustentamen » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 682a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUSTENTAMEN

SUSTENTAMEN, Alimentum, ut Substantia 1. Laur. Byzyn. in Diario belli Hussit. apud Ludewig. tom. 6. Reliq. MSS. pag. 182 :

Prædas quoque vaccarum et scropharum et aliarum rerum in civitatem sine offensa pro Sustentamine inducunt.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Sustentamentum, Eadem notione. Charta ann. 1164. apud Lobinell. tom. 2. Hist. Britan. col. 307 :

Ad prædicti conventus Sustentamentum redditus sufficere non posse dicebant.

Qua voce non modo victualia intelliguntur, sed arma et cætera, quæ ad oppidi vel castri defensionem necessaria sunt, ut apud Matth. Paris. ann. 1250 :

Significavit Soldanus Regi Francorum, ut sedatis omnibus civitatem Damiatæ cum Sustentamentis, quæ garnesturas vulgares appellant, consultius resignaret.

Vide Sustentaculum 1. et Sustentatio.