« Susurrator » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 683a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUSURRATOR
SUSURRATOR, Susurriosus. Gloss. Gr. Lat.
Ψιθυριστής, Susurriosus, susurrator. Occurrit vox posterior in Hist. Translationis S. Landoaldi n. 18.
Susurro, apud Sidonium lib. 5. Epist. 7. Petrum Chrysologumserm. 55. et alios. Glossæ Isidor. :
Susurrio, senillosus, bilinguis.Pithœanæ habent Seviltosus. Legendum, Susurro, sententiosus, bilinguis. Papias :
Susurro, detractor, bilinguis, rixator, qui murmurat, sententiosus.Vide Cauculatores et Sententiosus.