« »
 
[]« Susurrator » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 683a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUSURRATOR
SUSURRATOR, Susurriosus. Gloss. Gr. Lat. Ψιθυριστής, Susurriosus, susurrator. Occurrit vox posterior in Hist. Translationis S. Landoaldi n. 18.
Susurro
, apud Sidonium lib. 5. Epist. 7. Petrum Chrysologumserm. 55. et alios. Glossæ Isidor. : Susurrio, senillosus, bilinguis. Pithœanæ habent Seviltosus. Legendum, Susurro, sententiosus, bilinguis. Papias : Susurro, detractor, bilinguis, rixator, qui murmurat, sententiosus. Vide Cauculatores et Sententiosus.