SYNCELLITA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Syncellita » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 688b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SYNCELLITA

SYNCELLITA, qui alias Concellaneus : Monachus scilicet, qui in eadem cella, i. Monasterio habitat, moratur. Veteres Glossæ MSS. : Συγϰελῆδες, γείτονες. Cassianus Collat. 20. cap. 2 :

Ut nos, tanquam pristinos Syncellitas, etiam cellulæ suæ, quam in extrema horti parte construxerat, honoraret hospitio.

Idem de Instit. Cœnob. lib. 2. cap. 12 :

Unusquisque ad suam recurrens cellulam, quam aut solus, aut cum alio tantum habitare permittitur ; quem scilicet societas operationis, vel discipulatus, et disciplinæ imbutio copulavit, vel certe quem similitudo virtutum comparem fecit.

Et lib. 4. cap. 16 :

Cellulæ suæ cohabitator.

Syncellitas, latiori significatione, Monachos omnes interdum vocabant. Versus antiqui de laudibus Lirinensis insulæ, apud Vincent. Barralem :

Primus Honoratus te Syncellita beatus

Corpore sacravit, fugiens retinacula mundi.

Epistola cujusdam Monachi ad Ælfricum :

N. Cunctorum peripsema Syncellitarum, i.

Monachorum.