◊ Neque istius moris primus auctor fuit Gregorius Magnus, cum id primum in Ecclesia inductum a Lucio I. PP. tradat Liber Pontifical. Damasi PP. in Lucio :

Hic præcepit, ut duo Presbyteri et tres Diacones in omni loco Episcopum non de sererent, propter testimonium Ecclesiasticum.

Idem Lucius in Epist. ad Galliæ Episcopos :

Hortamur vos, sicut et in hac sancta Ecclesia constitutum habemus, ut semper testes vobiscum Sacerdotes et Diaconos habeatis, etc.

Cui Constitutioni subscripsere postmodum variæ Synodi præter Romanam, scilicet Turonensis II. can. 12. Parisiensis VI. can. 20. Aquisgran. II. ann. 836. can. 1. Ticinensis ann. 850. can. 1. Capitula Caroli M. lib. 5. cap. 174. Canones Hibern. lib. 1. cap. 8. etc. Vide præterea Gregorium Turon. lib. 6. cap. 36. Bennonem de Vita Hildebrandi pag. 41. etc. Atque hinc plures simul eodemque tempore fuisse legimus. Nam Heraclianus et Laurentius Syncelli Epiphanii Patriarchæ Constantinopolitani recensentur in Collatione Catholicorum cum Serverianis habita Constantinopoli ann. 532. Basilii Monachi Supplicatio in Concilio Ephesino part. 1. can. 30. de Nestorio Patr. CP :

Οὐ μόνον δὲ τοὺς αὐτοῦ ϰληριϰοὺς ἢ συγϰέλλους, ἀλλὰ ϰαὶ ἐϰ τῶν ἔξωθεν παροιϰῶν προσελάϐετό τινας, etc.

Vide Glossar. med. Græcit. col. 1470.

◊ Habuit igitur olim Summus Pontifex suos Syncellos, tametsi postmodum, vel appellationem saltem, si non officium, desiisse par sit credere, cum de iis fere sileant cæteri ex nostris Scriptores. In Ecclesia vero Constantinopolitana præcipuum locum obtinuisse Syncellos, statim ab instaurata urbe, testantur Cedrenus et Zonaras ad ann. 24. Theodosii Junioris, et Victor Tunnensis in Anastasio. Cæteros etiam Patriarchas Syncellos habuisse colligimus ex Synodo Nicæna II. συγϰέλλων γενομένων τῶν ἐϰεῖσε Πατριαρχῶν, præterea ex VII. Syn. act. 1. pag. 474. 481. 530. Edit. 1617. Synodo Calchedon. act. 1. pag. 184. et 188. Synodo VIII. act. 1. pag. 713. 734. ex Niceta Paphl. in Vita Ignatii Patr. CP. pag. 713.

◊ Syncellorum, igitur in Ecclesia Constantinopolitana quod fuerit primitus munus, frustra quærunt viri docti. Quidam enim sic appellatum opinantur Syncellum, qui morituro Patriarchæ successor designabatur, quique, eo adhuc in vivis, in Patriarchio cum illo habitabat, proindeque erat ejusdem cellæ cohabitator et consors. Idque eruunt ex Cedreno et Zonara, tradentibus Seryphum apud Saracenos eumdem obtinuisse locum, quem Syncellus apud Patriarcham. Nam quemadmodum, inquiunt hi Scriptores, ὁ Σύγϰελλος τοῦ Πατριάρχου θανόντος εἰς τὸν ἐϰείνου τόπον ἀντιϰαθίστατο, sic Seriphus Chalyphæ defuncto substituebatur. Certe non negaverim, interdum Syncellos Patriarchis extinctis successisse in eam dignitatem. Ecce apud Victorem Tunnensem loco citato :

Timotheus Constantinopolitanus Episcopus...... 5. die mensis Aprilis occubuit, et Joanni Cappadoci Syncello proprio atque Presbytero Episcopatum tradidit.

Suggestio Dioscori Diaconi ad Hormisdam PP. tom. 1. Epist. Roman. Pontif. de Joanne Patr. CP :

In cujus locum Epiphanius quidam Presbyter Syncellus ejus ordinatus est.

In Epistola Synodi Constantinopolitanæ sub eodem Epiphanio, Heraclianus Presbyter sanctæ majoris Ecclesiæ dicitur

Cohabitator prædicti sanctissimi Archiepiscopi

, id est Syncellus, uti appellatur in Collatione, quæ sub Justiniano facta est Constantinopoli. Quosdam alios e Patriarchis Byzantinis, dignitate antea Syncellos recenset S. Nicephorus in Chronol. præter Joannem Cappadocem, cui primo hanc dignitatem adscribit, Theodorum videlicet et Georgium ejus successorem, Anastasium et Joannem. Aliquot alios sequiori ætate habent etiam Cedrenus et Zonaras, quos adnotavit Gretzerus ad Codinum. Sed quid hæc inter tantos, quibus nusquam fuit Syncellorum munus ante adeptum Pontificatum ?

◊ Goarus ad Eucholog. et Cedrenum, Syncellum putat fuisse patrem spiritualem, πνευματιϰὸν, et a Confessionibus Patriarchæ : at unde id eliciet, non plane video. Consiliorum fuisse participem et socium, bene quidem probat ex Evagrio lib. 6. c. 2. et Socrate lib. 7. cap. 32. ut qui una cum ipso Patriarcha maneret.

◊ Invaluit postmodum, ut qui Syncelli Episcoporum aut Patriarcharum erant, et dicebantur, Syncelli Ecclesiarum appellarentur. Ita apud Theodorum Abucaram Epist. 4. Michael Presbyter dicitur σύγϰελλος ἀποστολιϰοῦ θρόνου, seu Ecclesiæ Hierosolymitanæ. Syncellorum munus in dignitatem Ecclesiasticam postea transiit apud Græcos, quorum numerum ad binos auxit Heraclius, ad plures cæteri deinceps Imperatores, qui iis denique Proto-Syncellum præfecerunt.