« »
 
[]« Taffata » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 012b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TAFFATA
TAFFATA, Taffatin, Pannus sericus, quem vulgo Taffetas dicimus, Armorici Taftas, unde nomen. Monasticum Anglic. tom. 3. part. 2. pag. 86 :
Unum mantellum..... de camoca duplici, cum alba Taffatin.
Infra :
Unum mantellum Comitis Cantiæ, de banno blodio laneo, duplicatum cum viridi Taffata.
Pag. 95 :
Capis nigris cum capuciis de sindone vel Taffata linatis utentur.
Charta scripta circa ann. 1320. pro Infante Majoricæ, in Camera Comput. Paris. :
Pannis aureis et sericeis, et laneis, et pannis de samit, et de camelot, et de Thafatas, et multis tapetis, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Tafetanum, Eadem notione, in Conc. Mexic. ann. 1585. tom. 4. Conc. Hispan. pag. 339. ubi et Tafetaneum opus legitur.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Taffetta. Linteamen de Taffetta, in Actis S. Davini, tom. 1. Junii pag. 332.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Taffetanus, E panno taffeta dicto. Synodus Limensis ann. 1582. tom. 4. Concil. Hispan. pag. 275 :
Clericis sacris ordinibus initiatis præcipimus, ne quisquam ipsorum utatur veste holoserica, villosa, damascena, rasa, Taffetana, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Tafatanus Niger, in Concilio Taracon. ann. 1591. tom. 4. eorumd. Conc. Hispan. pag. 612.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Tafetalis Rubeus, in Annalibus Mediolan. ann. 1389. apud Muratorium tom. 16. col. 809.