« Tajamentum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 013b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TAJAMENTUM
TAJAMENTUM, Italis Tagliamento, Incisura proprie ; hinc pro Canalis, aquæductus, terra
incisa, ut illac aqua fluat. Chronicon Estense ad ann. 1351. apud Murator. tom. 15. col.
466 :
Insidias posuerunt juxta Caffam in introitu oris Algoren, quod fuit Tajamentum, quo ducitur mare in partibus istis.