« »
 
[]« Tanoverius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 028a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TANOVERIUS
TANOVERIUS, Idem, ut puto, qui Tannator, Coriorum infector, Gall. Tanneur. Arestum Parlamenti ann. 1469. e Tabulario Corbeiensi :
Dictus appellans proponi fecit, quod licet ipse, qui homo mere laicus et Tanoverius, non existebat secundum usum, etc.
Ubi legendum forte est Tannerius.