« »
 
[]« 3 tenor » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 062b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TENOR3
3. TENOR, in Glossis Lat. Græc. ἰσχύς, τόνος, τάσις, τύπος, δύναμις. Et mox : Hic Tenor, ἡ ὑφή, τάξις. Tenore, περιοχῆς, δυνάμεως. Tenorem, σχέσιν. Adde Glossas Græc. Lat. Papias : Tenor, rectitudo, norma, ordo, lex, conditio posita. Tenor, accentus, a tenendo, id est, regendo sermonem. Johannes de Janua : Tenor, status, pactum, conditio ; Tenor, etiam dicitur accentus ; quia in prolatione una syllaba magis tenetur quam altera. Charta ann. 1239. e Chartulario S. Vandregisili tom. 1. pag. 97 :
Ego Robertus Morel de Vatevilla vendidi et concessi Petro Ivus de Caudebec dimidium arietem redditus et quatuor panes.... annuatim recipiendum de viris religiosis monachis S. Vandregesili...... in die festo S. Vandreg. et B. M. Magdalenæ, sicut alii homines meæ Tenoris,
id est, ni fallor, meæ conditionis, qui idem mecum jus habent.