« »
 
TERRERIUS 1, TERRERIUS 2.
[]« 1 terrerius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 076a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TERRERIUS1
1. TERRERIUS, Indigena. Chronicon Modoetiæ apud Murator. tom. 12. col. 1136 :
Tunc fugerunt in ipsa nocte de illis, qui erant in Modoetia tam de Terreriis quam de forasteriis plus de medietate, sic quod terra erat quasi derelicta. Tam forenses[] quam Terrerii,
in Chronico Petri Azarii apud eumdem Murator. tom. 16. col. 393.
Terrerii seu de communi illius villæ,
in Statutis Mutinæ fol. 88. rubr. 401. Vide infra Terrigenæ.
[]« 2 terrerius » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 076b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TERRERIUS2
2. TERRERIUS, Officium monasticum, cui censuum ex terris percipiendorum cura commissa est, Gall. Terrier. Charta ann. 1335. in Reg. 70. Chartoph. reg. ch. 355 :
Imponebatur quod fratrem Amaluinum de Narcesio, monacum Sarlatensem ac Terrerium dictæ ecclesiæ, interfecissent. Moine et Terrier de Sarlat,
in alia vernacule scripta ibid. Vide supra in Terrarius.