![[]](img/image.png)
TECA, dé de cousturier. (Gloss. Lat. Gal. Bibl. Insul. E. 36. XV.
s.)
Cerneres alios eculeis distendi, alios per verenda sursum trahi, alios Techis parvissimis lapidibus substratis includi, et pene quassari. Thecislegendum putat Somnerus.
Quibus autem ad lectum utimur, hæc sunt : culcitræ sine plumis, coopertoria duo hyeme ex lana alba, cervical, Techa et capitegia linea.
...... Pro una clave posita in Theca ubi custodit emptor pisa et alia sibi necessaria.(Arch. Histor. de la Gironde, T. 22. p. 505.)
Multas Sanctorum ex auro, argento, atque gemmis fabricavit Thecas, sive tumbas.S. Asterius Orat. in SS. Martyres :
Ἐν θήϰαις φιλοϰάλοις ἀποτιθέμεθα, ϰαὶ οἴϰους τῆς ἀναπαύσεως ἐγείρομεν ταῖς ϰατασϰευαῖς μεγαλοπρεπεῖς,Τῶν άγίων μαρτύρων θῆϰαι, apud Chrysostom. Homil. 5. in c. 3. Genes. Θήϰη διάχρυσος, apud Annam Comn. l. 3. Alex. et Acropolitam c. 11. Vide Baronium ann. 811. n. 49. Θήϰας, Græci appellaruntetc.
Γλωσσόϰομον, θήϰη, σορὸς ξυλίνη τῶν λειψάνων.
Ut constructo eodem inibi monasterio, a Comite scilicet Pericht, partium termini utrorumque infra murorum ambitum clauderentur, et altare quoddam in Orientali Theca positum, et in honore B. Petri consecratum parti Ottonis cederet.Hoc est, in Orientali parte, a fornice sic dicta.
Arcum gestare Thecatum, Sidonio lib. 1. Epist. 2.
Theca, Gallice Deis et Deaul, id quod mulier habet in digito.