TONSURARI, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Tonsurari » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 124b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TONSURARI

TONSURARI, dicuntur Clerici, qui tonsuram seu Coronam Clericalem accipiunt, in Concilio Meldensi ann. 845. cap. 58. apud Nicolaum. I. Epistola 7. etc.

Tonsurari More Romanorum, i. crines detonsos deferre more Romanorum, cum Longobardi solutos haberent, apud Anastasium in S. Hadriano PP. pag. 106.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Tonsurari ad Poenitentiam. Gesta Archiepiscoporum Trevir. apud Marten. tom. 4. Ampliss. Collect. col. 243 :

An. Dom. mccxxxi. orta est persecutio hæreticorum.... (talis ut) nec defendendi locus daretur.... sed incontinenti oportebat eum (quisquis capiebatur) vel reum se confiteri et in pœnitentiam recalvari, vel crimen negare et cremari. Insuper qui sic Tonsoratus esset, oportebat eum complices suos prodere, alioquin debebat cremari.... Quin etiam in ultimis deprehensum est, quod hæretici aliquos de suis subornaverant, qui se tamquam in pœnitentiam Tonsurari permiserunt, et sic catholicos accusaverunt.

Vide Tondere, et Haltausii Glossar. German. voce Harschar. col. 824. Grimm. Antiquit. Jur. Germ. pag. 702.