« »
 
[]« Tosta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 137c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TOSTA
TOSTA, Panis tostus, Gall. alias Tostée. Menotus Sermon. fol. 126. v° :
Bene video quod tempore præterito modicum gustatis de ista Tosta. De ceste Tostée des serviteurs,
ut ibid. Gallic. redditur. Vide Tofta. Tosta hic idem quod mox froTostée in Tostea.
P. Carpentier, 1766.
Tosta, Panis tenuissimus ex farina et aqua confectus atque ad ignem ferreis prælis tostus ; unde nomen. Synod. Andegav. ann. 1263 :
Prohibemus sacerdotibus parochialibus, ne parochianis suis die Paschatis Tostas seu hostias, loco panis benedicti, ministrent.
Hinc Tostée rem minutissimam designat in Mirac. B. M. V. MSS. lib. 1 :
Car je ne prise une Tostée,
Parole, qui n'est escoutée.