TREMACLUM, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Tremaclum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 165a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TREMACLUM

TREMACLUM. Lex Salica tit. 29. § 32 :

Si quis statuam, aut Tremaclum aut vertuolum

vertivolum Baluzio de flumine furaverit, etc. Ubi tremaclum Goldastus Germanicum Tremmel interpretatur, quod gyretur, inquit, ad aquam aliquo transferendam : Bignonio vero et Wendelino, est rete bene contextum maculis, quod Normanni, Tremail, Burgundiones Tremailler vocant, forte quod ternis maculis constet, quomodo Trilices dicunt Latini. At § 28. de furto

retis ad anguillas capiendas de flumine

, jam egit. Deinde statuam, hoc loco, pro conto accipi supra observatum : unde Tremmel Goldasti, seu sparum, conto accedit. Pactus Legis Salicæ præfert Tremagotum. Vide Tramallum.

P. Carpentier, 1766.

◊ Tremaculum, in Codice Estensi apud Murator. tom. 2. Antiq. Ital. med. ævi col. 288 :

Si quis statuam (id est, retias) aut Tremaculum, etc.

Ubi notat vir doctus : Retis genus, nunc Tuscis Tremaglio, Lombardis Tramacchio. Vide supra Tramallum.