2. TRUNCUS, Arcella, cujusmodi in Ecclesiis nostris prostant ad recipiendas fidelium eleemosynas, sic dicta, quod trunci arboris speciem referat ; vel quod eæ arcellæ ex truncis arborum cavatis fieri solerent. Radulfus de Diceto ann. 1166 :

Collectam Jerosolymitanorum usibus destinandam Truncus in singulis Ecclesiis adacta sera conclusit.

Gervasius Episc. Sagiensis Epist. 3 :

Pecunia Truncorum, qui fuerunt in singulis Ecclesiis instituti.

Innocentius III. PP. in Epist. quæ habetur in Gestis ejusdem Pontificis pag. 74 :

Ad hæc in singulis Ecclesiis Truncum concavum poni præcipimus.... ut et in eo fidelis quilibet, juxta quod Dominus eorum mentibus inspiraverit, suas eleemosynas firmitate statuta deponere in remissionem eorum peccaminum moneantur.

Occurrit præterea in Charta Henrici II. Regis Angl. apud Gervasium Dorobern. ann. 1166. in Synodo Exon. ann. 1287. can. 12. Cicestr. ann. 1292. can. 5. in Anecdotis Marten. tom. 4. col. 376. 640. 1300. in Charta ann. 1178. apud Lobinell. tom. 2. Hist. Britan. col. 348. in alia ann. 1291. tom. 10. Spicil. Acher. pag. 277. in alia ann. 1313. tom. 2. Hist. Eccl. Meld. pag. 201. in Statutis S. Capellæ Paris. apud eumd. Lobinell. tom. 3. Hist. Paris. pag. 157. in Concilio Hispal. ann. 1512. tom. 5. Concil. Hispan. pag. 9. Vide Truncus et Joseph. lib. 9. Antiq. Judaic. cap. 8. etc.