1. TRUNCHUS, Decretus, statutus, definitus, ut Trancher dicimus pro præcise decernere. Statuta Vercell. fol. 74 :

Prædicta omnia et singula sint Truncha, præcisa et jurata, et inviolabiliter serventur, etc.

2. TRUNCHUS, Arcula in ecclesiis ad recipiendas fidelium eleemosynas, Gall. Tronc. Charta ann. 1286. in Suppl. ad Miræum pag. 142. col. 1 :

Retinentes nobis..... medietatem oblationum,.... quæ fient in denariis,..... sive projiciantur vel ponantur in Truncho infra ecclesiam civicam, vel extra.

Vide Truncus 3.

1. TRUNCUS,

aut Lapis cavus, ubi aqua, unde sacra lavantur, effunditur

, in ædibus sacris, apud Gillebertum Lunicensem Episcopum de usu Ecclesiastico.

2. TRUNCUS, Vas apum, in truncis arborum. Vetus Charta apud Augustinum du Pas in Stemmat. Armoric. pag. 823. et Lobinell. tom. 2. Hist. Brit. col. 173 :

De panagio et de herbagio, atque de omnibus vasis apum, quæ vasa Truncos vocant vel Eroisa.

2. TRUNCUS, Arcella, cujusmodi in Ecclesiis nostris prostant ad recipiendas fidelium eleemosynas, sic dicta, quod trunci arboris speciem referat ; vel quod eæ arcellæ ex truncis arborum cavatis fieri solerent. Radulfus de Diceto ann. 1166 :

Collectam Jerosolymitanorum usibus destinandam Truncus in singulis Ecclesiis adacta sera conclusit.

Gervasius Episc. Sagiensis Epist. 3 :

Pecunia Truncorum, qui fuerunt in singulis Ecclesiis instituti.

Innocentius III. PP. in Epist. quæ habetur in Gestis ejusdem Pontificis pag. 74 :

Ad hæc in singulis Ecclesiis Truncum concavum poni præcipimus.... ut et in eo fidelis quilibet, juxta quod Dominus eorum mentibus inspiraverit, suas eleemosynas firmitate statuta deponere in remissionem eorum peccaminum moneantur.

Occurrit præterea in Charta Henrici II. Regis Angl. apud Gervasium Dorobern. ann. 1166. in Synodo Exon. ann. 1287. can. 12. Cicestr. ann. 1292. can. 5. in Anecdotis Marten. tom. 4. col. 376. 640. 1300. in Charta ann. 1178. apud Lobinell. tom. 2. Hist. Britan. col. 348. in alia ann. 1291. tom. 10. Spicil. Acher. pag. 277. in alia ann. 1313. tom. 2. Hist. Eccl. Meld. pag. 201. in Statutis S. Capellæ Paris. apud eumd. Lobinell. tom. 3. Hist. Paris. pag. 157. in Concilio Hispal. ann. 1512. tom. 5. Concil. Hispan. pag. 9. Vide Truncus et Joseph. lib. 9. Antiq. Judaic. cap. 8. etc.

4. TRUNCUS. Adalardus lib. 2. Statutor. Corbeiensium cap. 1 :

Et unusquisque habeat ad hortum excolendum, sive ad alias necessitates explendas, fussorios 6. (fossoria) bessos 2. secures 2. dolatoriam, taratra 2.... falcilia 2. falcem 1. Truncos 2. cultrum 1. serram 1. etc

. Genus ferramenti quod truncat, Guerardo. Idem forte quod Fractorium apud Notker Psalm. 73. verso 6 :

Mit partum unde mit Sticchcle brachen sie sia, In dolabro et fractorio dejecerunt ea.

Ubi Vulgata in securi et ascia dejecerunt eam. Vide Schmeller. Glossar. Bavar. tom. 3. pag. 609.

5. TRUNCUS, Stipes, ad quem alligantur rei. Andreas Suenonis lib. 7. Legum Scanicar. cap. 1 :

Ac sic capto, nec licet ei Trunco pedes infigere, nec manus vinculis colligare.

Charta Rudolphi Imp. ann. 1277. in Metropoli Salisburg. tom. 1. pag. 390. et 394 :

Furcas seu patibula, Truncos et alia tormenta, quibus reorum crimina puniuntur, publice erigenda, concesso ipsis etiam quod Bannum vulgariter appellatur.

Vide Cippus, Lignum. Haltaus. Glossar. German. voce Stock, col. 1747.

6. TRUNCUS, Truncati seu mutilati membri extremitas, Gall. Moignon. Passio S. Savini Episc. tom. 2. Miscell. Baluz. pag. 52 :

Tunc Savinus Episc. cui manus abcissæ fuerant posuit Truncos suos super oculos cæci, etc

.

7. TRUNCUS, Sedile ligneum et humile. Guido lib. 2. Discipl. Farf. cap. 16 :

Nullus bibat in refectorio sedens in sedilium suppedaneis aut puerorum Truncis.

Vide Trunchetus.