« »
 
[]« Tungereafa » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 208a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TUNGEREAFA
TUNGEREAFA, Tungerefa, Præpositus curiæ urbanæ, Hickesio Dissert. Epist. pag. 57. a Saxonico tun, villa, prædium, vicus, et gerefa : de quo supra. Vide Tungravio.