TURCOMANNUS, inquit Scaliger lib. 3. Canonum Isagogic. aut Turcmen, proprie est νομαδιϰὸς, qui stabile stabulum, ut Plautus loquitur, non habet, cujusmodi est natio, unde isti Turcomanni sumebantur, Circassis finitima. Turchemanni, apud Sanutum lib. 3. part. 12. cap. 1 :

Hi, inquit, inter Saracenos præ cunctis despectiores, nec castra, nec civitates habent, nec lucris inhiant, solis animalibus contenti, tentoriis de filtro utuntur

. Radulfus de Gestis Friderici I. Imp. apud Murator. tom. 6. col. 1194 :

Post hæc invenerunt Turcomannos de Berza ; sunt enim agrestes Turchi, qui nullo detinentur imperio, et nulla loca possident, sed morantur in agris.

Eadem fere habet Sicardus Episc. Cremon. in Chronico apud eumdem Murator. tom. 7. col. 609. Perperam Turcuianni legitur in Chronico T. S. Radulphi Coggeshal. Abb. apud Marten. tom. 5. Ampliss. Collect. col. 560. ut satis patet ex col. 548. ubi iidem populi memorantur atque dicuntur Turcomanni. Vide S. Hieron. de Vita Malchi, Will. Tyr. lib. 1. cap. 7. Jacobum de Vitriaco in Hist. Hieros. cap. 11. et notas nostras ad Cinnam. pag. 466.