« »
 
[]« 1 typhus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 219c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TYPHUS1
1. TYPHUS, Superbia, mentis elatio, ex Gr. Τύφος. Isidorus, et ex eo Papias : Typhus, herba, quæ se ab aqua inflat ; unde etiam ambitiosorum et sibi placentium tumor, Typhus dicitur. Arnobius : Mentis elatio, et Typhus qui appellatur a Græcis. Glossæ Gr. MSS. Regiæ : Τύφος, ἡ ἀλαζόνεια, ἡ ἄναψις ϰαρδίας. Hesychius :
Τύφος, ὔπαρσις, ἀλαζόνεια, ϰενοδοξία.
S. Ambrosius in Epist. ad Romulum :
Sic Moyses Typhum illum dissipavit Ægyptium, etc.
Commodianus Instr. 30 :
.... nimium te tollis in altum,
Et Typhum ducis, nec respicis pauperes ultro.
Althelmus de Octo vitiis princip. cap. 8 :
Dum mentis Typhus ventoso pectore turget.
Et alio loco :
Qui tumido nescit mentis turgescere Typho.
Utuntur passim Scriptores alii, Martianus Capella lib. 5. extremo, S. Augustinus Epist. 48. 49. 57. 64. lib. 3. Confess. cap. 3. et alibi non semel, S. Benedictus in Reg. cap. 31. Gregorius M. lib. 6. Epist. 26. lib. 7. Ind. 2. Epist. 54. Concil. Forojuliense ann. 791. Leges Monachorum Heydensium cap. 3. Vita Ludovici Pii Imper. ann. 819. Anselmus Leod. cap. 107. etc.
Typus, Eadem notione. Vide Typus 3.