« Vanleuga » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 242b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VANLEUGAVANLEUGA, pro Banleuga, Gall. Banlieuë, Modus agri, cujus finibus loci
alicujus immunitas vel jurisdictio terminatur. Vide Bannum leugæ in Bannum
3. Charta ann. 1350. ex Tabul. B. M. de Bono-nuntio Aurelian. :
De Consuetudine ecclesiæ nostræ Carnotensis communiter observatæ in villa Vanleuga Carnotensi.

