« 2 varare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 243c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VARARE2
2. VARARE, vox Italica, Navem mari committere, Gall. Lancer un vaisseau. Bartholomæi
Scribæ Annal. Genuens. apud Murator. tom. 6. col. 495 :
Statim Varatæ fuerunt galeæ x. denuo factæ.Rursum col. 503 :
Omnes galeas Varari fecitStatuta Massil. lib. 1. cap. 46 :(Potestas)et eas necessariis omnibus ordinari.
Constituimus ut commune Massiliæ habeat vasos magnos et parvos ad naves, et ad alia ligna Varanda, eosque teneat bene aptatos, et paratos(ad)Varandum, expensis communis, et quicumque navem aut aliud quodcunque lignum Varare volent a modo, illud Varent cum dictis vasis duntaxat, etc.
P. , 1766.
◊ Acad. Crusc. Deducere
navim e navalibus. In Stat. vero Massil. hic laudatis, Carinare, navem reficere
sonat, ut et in Lit. Salad. apud Lamium in Delic. erudit. inter not. ad Hist. Sicul.
Bonincont. part. 1. pag. 198 : Imposuerunt nobis preces, ut naves eorum traherent ad terram ; et nos inquirimus duanam quam deberent, et duana testificabat, ut unaquaque nave deberent dare s. ij. ad tenendas naves et s. ij. Varandas et s. iiij. per timones. Vararvero, Provincialibus, Tutubare, labare, ex Glossar. Provinc. Lat. Cod. reg. 7657.