« »
 
[]« Vaura » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 257b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VAURA
VAURA, Ager sterilis, incultus. Charta ann. 1208. apud Marten. tom. 1. Anecd. col. 809 :
Et terras quas habebant in Vaura, et etiam terras quæ fuerunt Bocharii de Maroet in prædicta Vaura, etc.
Vide Vastum, et infra Veura.