« »
 
[]« Vayvum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 257c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VAYVUM
VAYVUM, vel potius Vaynum, nostris alias Vayn, Autumnus seu anni tempestas, in qua demetuntur in agris fruges. Charta ann. 1336. in Chartul. eccl. Lingon. fol. 103. r° :
Quilibet habitator dictæ villæ habens aratrum seu carucam, debet domino villæ ter in quolibet anno corvatam de bestiis suis trahentibus, videlicet semel in sombro, semel in Vayvo et semel in tremisio.
Vide supra Gagnagium 1.