« Uccus » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 258b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VCCUS
UCCUS, Clamor inconditus, Gallicis Scriptoribus medii ævi, Hus, unde Galli
Hucher, Picardi Huquer dicunt, pro aliquem majori voce vocare, appellare.
Formulæ vett. secundum Leg. Roman. cap. 30 :
Ille judex veniens in loco illo, sub die illo, una cum bonis hominibus ad locum accessionis, ubi aliquis homo nomine ille quondam interfectus jacebat, requirens pro qua re interfectus fuisset ; sed venientes homines ibi commanentes, qui in initio litis ibidem fuerunt, vel, qui ad ipsos Uccos cucurrerunt, qualiter jam dictus homo ibidem interfectus fuit, taliter testimonium præbuerunt, etc.Vide Huesium.
P. , 1766.
◊ Ubi Codex regius habet
Huccos, teste D. Bouquet tom. 4. Collect. Histor. Franc. pag. 532. in
notis.