« »
 
[]« Venenare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 269b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VENENARE
VENENARE, Veneno inficere : Gall. Envenimer. Occurrit apud Notgerum Leod. Episc. in Præfat. ad Vitam S. Landoaldi. MS :
Alexandre fu Roiz puissanz,....
Mais cil conquist, poi li valut,
Envenimez fu, si morut.
Ibidem :
Puis fus ocis ô Nice par Envenimoison,
Un gars l'Envenima par conseil d'un felon.
P. Carpentier, 1766.
Envelimer, eodem sensu, in Lit. remiss. ann. 1400. ex Reg. 155. Chartoph. reg. ch. 433 :
Survint un appostume ou bosse audit Geffroy, laquelle il fit fendre et flamer à un barbier, qui se Envelima telement, qu'il n'en pot estre gueri. Envelimé
vero, pro Exacerbatus, in aliis Lit. ann. 1468. ex Reg. 195. ch. 153 :
Philippot le Clerc ressembloit fort enflamé et Envelimé contre icelui Foucault. Envenimeure,
Veneficium, vulgo Empoisonnement, in Consil. Petri de Font. pag. 133. art. 21.