VERBERARE Contra Ventum, dicebatur is, qui in campum, monomachia a judice indicta dimicaturus, descendebat, adversario non veniente ; tum enim gladium tanquam pugnaturus vibrabat, victorque a judice pronuntiabatur. Speculum Saxonicum lib. 1. art. 63. § 7 :

Actor in circulum prior veniat, et si reus venire protraxerit, judex eum debet tribus vicibus per præconem de domo, in qua præparatur, adhibitis duobus bannitis, evocare ; quod si in tertia vocatione non venerit, actor surgendo se debet duello præsentare, et Verberando contra ventum, eum superabit in querela contra eum proposita, ac judex eum tanquam duello esset superatus, condemnabit.

Ubi alii codd. habent,

et bis percutiat seu feriat contra ventum, et tertio figat in terram, et sup

. Germ. Unde sla tvene slege unde enen steke weder den wint.