VITRICUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Vitricus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 360c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VITRICUS

VITRICUS. Charta apud Ludewig. tom. 1. Reliq. MSS. pag. 261 :

Macellum de quo jam dictum sepum datur in presenti ad ecclesiam cïvitatis predicte (Hain) dinoscitur devolutum, unde Vitricus ecclesiæ pro tali sepo respondebit.

Legendum videtur Villicus.

P. Carpentier, 1766.

◊ Nihil hic emendandum est, ut colligitur ex Epist. anonymi de Miseriis curatorum :

Quicquid ergo in supra nominatis Ecclesiæ acciderit, Vitrici est colligere, sed solius plebani est dispensare.

Ubi Quæstor ecclesiæ significari videtur. Statut. Synod. Magdeb. ann. 1266 :

Layci parochialium ecclesiarum provisores seu Vitrici, qui altirmanni vulgari vocabulo nuncupantur.

Vide Haltaus. Glossar. German. voce Altermænner, col. 19. Germanice dicitur Kirchenstiefvater in Carpzov. Chron. Zittan. apud Frisch. Lexic. Germ. Lat. tom. 2. pag. 334. col. 3.