![[]](img/image.png)
«
2 vocatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 372c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/VOCATUS2
2. VOCATUS, pro Advocatus, patronus, Teuton.
Vogt. Charta Alaman. Goldasti 32 :
Recepit pretium venditor ab emtore, cum Vocato suo Honorato, et cum Majore suo
Abraham.
Vide
Vogtetus.
Liceat præfato venerabili episcopo suisque successoribus et suo Vocato res
prædictæ ecclesiæ..... quieto ordine possidere
, in chart. Arnolf. reg. ann. 889.
apud Mœser. Histor. Osnab. Probat. num. 7. et 8.
Monasterii sanctimonialium in
Herzenbroch Vocatus,
in chart. Otton. II. ann. 976. ibid. num. 16. noviss.
edit.