« Wildfangiatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 415c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/WILDFANGIATUS
WILDFANGIATUS, Jus et facultas, ex privilegio Electoratui Palatino competens, retinendi homines
alterius dominii, ita ut a propriis dominis repeti non possint : idem quod apud nos Attractus dicitur. Vide in hac voce num. 2. Consule Imhof
Notit. Imperii lib. 2. pag. 70. edit. ann. 1699. Theoph. Maierum Crusian. Tract. de jure
venandi cap. 16. pag. 351. et Schilterum in Glossario Teuton. voce Wilt. Mittermaier.
Princip. Jur. Germ. § 106. Grimm. Antiq. Jur. Germ. pag.
399.