« »
 
[]« Zunfta » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 434c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ZUNFTA
ZUNFTA, Zunffta, Cœtus, conventus ad tractanda negotia, Germ. Zunfft, idem quod alibi Juncta. Vide in hac voce. Chron. Wormat. ad ann. 1424. apud Ludewig. tom. 2. Reliq. MSS. pag. 152 :
Dominica die sequenti duo magistri civium hanc litteram Ruperti Regis legent in singulis Zunfftis civitatis.
Albertus Argentinensis in Chron. pag. 113 :
Hic ordinavit, quod cum uno anno Basileæ Psittacus esset Magister civium, eodem anno Stellifer esset Zunftarum magister, etc.
Occurrit ibi rursum. Vide Graff. Thesaur. Ling. Franc. tom. 5. col. 666. voce Zumft.