« »
 
APPELLATIO 1, APPELLATIO 2.
[]« 1 appellatio » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 324c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APPELLATIO1
1. APPELLATIO, Vox forensis nota.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Appellationem Applicare. Idem quod Jurisconsultis appellationem explicare, seu appellationis causam persequi. Arrestum Parlamenti ann. 1322. Hist. Harcur. tom. 3. pag. 240 :
Ex quibus dictus procurator ab ipsis a defectu juris ad Senescallum prædictum appellavit, ac dictis articulis respondere recusavit, et licet dictæ Appellationi tamquam frivolæ deferre minime debuissent commissarii prædicti, ut dicebant ; ipsi tamen lapsum decem dierum expectaverunt ad videndum, si dictus procurator Appellationem prædictam Applicaret secundum patriæ consuetudinem.
[]
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Appellationes Laudunenses, nostris olim Practicis Appeaux volages. Sic dicebantur, quod plurimum haberent usum in agro Laudunensi. In pluribus locis hujus agri Rex gaudebat jure occupationis, vulgo præventionis, in omnes vassalos et subditos, superiores, medios et inferiores Justitiarios, ubi causa criminalis agebatur ; in aliis locis etiam ubi causa erat ordinaria. In aliis denique ejusdem territorii locis, jus Regis seu Judicum Regiorum tale ac tantum erat, ut si cujuspiam causa ad Judices ordinarios et inferiores esset delata, posset ipse ab illis Judicibus ad Baillivum Viromanduensem provocare appellationibus, de quibus hic agitur. Illas sic explicat Boutillerius in sua Rurali Summa lib. 2. tit. 14 :
Appel volage est communement usité en Laonois plus qu'ailleurs, et ceci se fait sitost qu'aucun est adjourné devant le Juge à certain jour, il peut venir au Juge au jour ou devant, ou soit que la cause soit encommencée ou non, et dire : Sire Juge vous m'avez faict adjourner par devant vous à la requeste de tel, si qu'on me dit que j'ai cause d'appeller de vous et de votre jurisdiction, et pour ce en appellé-je d'Appel volage. Et le doit aussi nommer en l'appel faire. Et pour soutenir dés maintenant mon Appel volage, je vous adjourne pardevant Monseigneur le Bailly de Vermandois, ou son Lieutenant au premier Siége de Laon, au jour de la prochaine assise contre moi à voir soutenir mondit volage Appel, et si vous cuidez que bon soit, soyez y. Dés maintenant intime ma partie averse qu'elle y soit, si bon lui semble, pour voir par moi soutenir mondit Appel volage, et n'y faut adjournement. Nepuet aussi le Juge appellé, ny oseroit proceder en outre sur peine de attempter. Et si le Juge ne compare au jour, l'appellant auroit comparu, et commission pour faire adjourner et interiner. Et si l'Appellant avoit alors prouvé, que le Juge eust ainsi appellé et adjourné, lors feroit à l'appellant donner deffaut en cas d'appel.
Post hujusmodi appellationes supremus Viromanduorum Baillivus aut ejus locum tenens de causa ad se delata primus ipse cognoscebat, si auditis partibus litigantibus, appellationes judicaret esse legitimas ; sin autem ad Judices ordinarios eam causam rejiciebat. Vide præscripta Acta Consuetudinum Viromanduorum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Verum et aliud erat appellationum Laudunensium genus in iisdem actis explicatum his verbis :
Toutes les fois, qu'un soi disant et maintenant possesseur d'aucun heritage estoit troublé, ou empéché par trouble et empeschement de fait en sondit heritage par un autre, qu'il trouvoit sur son heritage lui faisant le trouble et empeschement, en ce cas il estoit loisible au possesseur ainsi troublé sans commission ou ordonnance de Juge, d'appeller luy mesme promptement par Appel volage celui, ou ceux qui lui faisoient le trouble, à brief jour et heure, et les appellez estoient tenus de comparoir dans l'estat ou ils se trouvoient, c'est-àdire, avec leurs instrumens, leurs armes et leurs bastons, dont ils estoient garnis faisant ledit trouble ; par devant le Prevost royal de la Prevosté foraine, où celui qui avoit esté troublé pouvoit conclure au possessoire en matiere de nouvelleté, après quoy le Prevost renvoyoit et remettoit les parties en ses plaids ordinaires, à moins qu'il n'y eust lieu d'adjuger quelque provision, comme de sequestre, de fournissement de complainte ou autre.
[]
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Cum autem ejusmodi appellationes Laudunensibus essent gravamini, lites prorogarent, ordinariosque judices suis exspoliarent juribus, Philippus IV. cognomento Pulcher, illas abrogavit ad tempus. Ad tempus, dico, nam conquerentibus procul dubio Judicibus regiis, ab eodem Rege restitutæ sunt anno 1296. cujus restitutionis existat Præceptum apud D. de Lauriere tom. 1. Ordinat. Reg. pag. 328. In Chartulario S. Vandregisili tom. 2. pag. 1856. habetur aliud ejusdem Regis Edictum anni 1302. ubi
Appellationes Laudunenses in præjudicium subditorum introductæ dicuntur
 ; unde
Proponimus, inquit, et ordinamus personas mittere ydoneas ad inquirendum de antiquis consuetudinibus Appellationum prædictarum
. Quid inde factum sit, aliunde non liquet ; sed appellationes Laudunenses a Philippo VI. anno 1332. in villa seu urbe Launay Porcien abrogatas fuisse nos docet jam laudatus D. de Lauriere, Edicto ejus Regis tom. 2. Ordinat. pag. 81. relato. Aliud ibidem pag. 444. refertur Edictum Johannis I. Franc. Regis ann. 1351. quo easdem appellationes facit irritas, ea tamen conditione, ut villarum exemptarum incolæ, non Clerici et bigami, duorum solidorum Paris. Foagium solvant : quod ad hunc usque diem observatur.
P. Carpentier, 1766.
Lege præterea tom. 5. earumd. Ordinat. pag. 29. et 93. Literas eadem hac de re ibi editas.
P. Carpentier, 1766.
Appiaus au voirre. Quæ appellatio sic dicta fuerit olim a practicis nostris, explicat Bellomanerius MS. cap. 63 :
Se li appelerres disoit que on li eust tué Pierre son parent, et il estoit mis en voir que chil Pierres est encore vis. Car appiaus, qui n'est veritaules, n'est pas à rechevoir ; et celes manieres d'Appiaus si sont appelés au voirre ; autant vaut au voirre, come bourdes proposées en jugement.
P. Carpentier, 1766.
Rem notandam eo in casu exhibet Registrum parlam. Paris. Olim fol. 96. ad ann. 1259. ubi unus ex judicibus, a quorum sententia appellabatur, rectum esse judicium, deposito pignore, probaturum se pollicetur ; appellantis quippe, non judicis, erat ad monomachiam provocare. Vide Falsare judicium in Falsare 4.
Cum prolato judicio in curia ipsius abbatis (S. Medardi) prædicti burgenses (Suessionenses) appellassent ; quidam de judicatoribus portavit gagium suum, et obtulit se facere, quod illud judicium erat bonum
.
[]« 2 appellatio » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 325b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APPELLATIO2
2. APPELLATIO, Evocatio, quæ ad sonum campanæ fit, Gall. Appel. Stat. eccl. Tullens. MSS. ann. 1497. fol. 103. r° :
Post Primam venirent congregationes et pulsaretur Appellatio ; et postmodum a toto conventu iretur eum quæsitum ad suum hospitium cum cruce, etc.