![[]](img/image.png)
BRUNICUS. Isidorus lib. 12. Orig. cap. 1 :
varietas, Arevallus Buricum, edit. Antiq. Brunicum, ita
etiam in Gloss. cod. reg. 7644. Papias in cod. reg. 7609 :
Mannus vero equus brevior est, quem vulgo Brunitum, vel Brunitium vocant.Rectius in glossis antiquis MSS. Brunicum. In codd. Isidori maxima lectionis
![[]](img/image.png)
Burides.Vide infra Buricus. Graff. Thes. Ling. Fr. vol. 3. col. 312. radici Brûn, Fuscus adscribit. Nescio, an huc pertineat quod habet Bonitus Subdiac. in Actis S. Theodori Ducis Mart. n. 5 :
Equum optimum... sibi sternere jussit, quem Græco eloquio Dardanum, quod Latine Brunum dicitur, nuncupabat.Vide Buricus.
P. , 1766.
Vel
Brunitus, Equus tolutarius, Gall. Qui va l'amble. Bestiarius
MS. cap. 44. ex Gloss. Isid. habet, Brunium.