1. CREMENTUM, Incrementum. Gloss. veteres : Crementa, αὐξήσεις. Supplem. Antiquarii : Crementum, προσθηϰή, Auctus. Occurrit in Actis SS. Jan. tom. 1. pag. 111. Martii tom. 3. pag. 564. in Computo ann. 1261. apud D. Brussel, de Usu feudorum tom. 1. pag. 475. sed et apud Varronem referente Nonio 2. 767. Tertullianum de Resurr. carnis cap. 58. etc. Verum alia notione sumitur, pro Fundo in Berntemi Chronico Marienrod. apud Leibnitium Scriptor. Brunswic. tom. 2. pag. 451 :

Ministrabant de diversis ferculis, cerevisiis et de vino nostri Crementi,

Gallice du vin de nostre Cru. Chartularium S. Vandreg. tom. 1. pag. 214 :

In quodam Cremento terræ sito in parrochia de Betteville... Actum an. D. mcclxvi.

Isidoro lib. 9. Orig. cap. 5 :

Crementum est Semen masculi, unde animalium et hominum corpora concipiuntur. Hinc Creatores parentes dicuntur.

2. CREMENTUM, Locatio seu traditio pecoris sub augmenti habendi vel dividendi conditione, ut infra Crescentia 3. Charta ann. circ. 1080. ex Tabul. S. Albini Andegav. :

Si villanus de Mairono bestias suas extra illam curtem pro aliquo profectu suo duxerit, et infra unum annum et diem eas reduxerit, pedagium inde non dabit ; si autem eas ad Crementum alicui dederit, die quo abierint pedagium dabit : cum vero redierint de Cremento, tantum pedagium dabit.

Pactum ann. 1522. ex Tabul. S. Vict. Massil. :

Dictis hominibus non liceat aliquod avere, nec animalia grossa nec minuta ad medias restas et medium Crementum accipere neque tenere.

Vide Cressementum.