![[]](img/image.png)
«
2 cucurbita » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 644a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/CUCURBITA2
2. CUCURBITA, Infamis adulterio. Papias :
Arga, Cucurbita.
Boherius in Longob.
lib. 1. tit. 5. leg. 1 :
Argam, i. Cucurbitam quæ est nomen verbale secundum
Glossas
, scilicet a
Cucurbitare 2. quod vide.
P. Carpentier, 1766.
◊ Idem qui
Cugus,
cujus uxor mœchatur. Lit. remiss. ann. 1417. in Reg. 170. Chartoph. reg. ch. 27 :
Quod ipse exponens erat unus vafer Cucurbita, qui se omnino gubernabat per ejus
uxorem.
Vide supra
Cucullus 2. et mox
Cucurbitatio.