« »
 
DEFLORARE 1, DEFLORARE 2, DEFLORARE 3, DEFLORARE 4.
[]« 1 deflorare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 042b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEFLORARE1
1. DEFLORARE, Devirginare : Glossæ Puteani : Refloratio, Defloratio. Eædem : Delibatio, refloratio, illibatio. Ugutio : Cum virgo devirginatur, Defloratur, et flos virginitatis aufertur. Carmen MS. ex Codice Brenensi :
Virginitas flos est, et virginis aurea dos est.
Martianus Capella lib. 7 :
Aurora exoriens roseis spectabit ocellis
  Floris resecti præmia.
Leges Hoeli Boni Regis Walliæ sub ann. 940. cap. 13 :
Si viro datur puella ætatem habens, dicatque vir illam ab alio Defloratam percepisse, etc.
Adde cap. 25. Libertates Bellævillæ ann. 1233 :
Si quis puellam per vim Defloraverit, debet eam ducere uxorem, vel ad Consilium Burgensium maritare.
Concilium Arelatense ann. 1267. can. 12 :
Qui violenter virginem Defloraverunt, etc.
Fori Oscenses Jacobi I. Regis Arag. fol. 33 :
Si incontinenti post violentiam dixerit, se in silva aut in eremo ab aliquo defloratam, etc.
Magnum Chron. Belgic. ann. 1284 :
Prædictum Episcopum super Defloratione virginum, ac aliis factis enormibus clam accusaverunt. Defloratio mulierum,
in Consuetudinibus Tolosæ. Defloratores, in veteri Consuetud. Normanniæ cap. 10 :
Les Deflorateurs violentement des vierges.
Vide Statuta Odonis Episcopi Parisiensis cap. 6. § 4. Gellius, ut edit Aldus,
Futurum gaudii fructum spes tibi jam Deflorabit
. Livius in editione ejusd. Aldi et aliis :
Gloria victoriæ Deflorata
. Id est, flore seu honore spoliata ; sed in quibusdam editionibus habetur Præflorata ut et Præfloravit apud Gellium.
[]« 2 deflorare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 042b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEFLORARE2
2. DEFLORARE, Flores legere. Notkerus Balbulus lib. de Interpretibus Divin. Scriptur. apud Bernardum Pez tom. 1. Anecd. part. 1. col. 2 :
Quod si excerptum Paterii, quod de libris B. Gregorii per ordinem singulorum librorum Deflorando confecit, unquam reperire potueris.
Gerardus de Arvernia Epist. nuncupatoria ad Ivonem Abb. Cluniac. in Chronic. Cluniac. ann. 1282 :
Ut vobis Monachorum speculo inchoata succincte perstringerem, et inde utilia quæque brevi compendio Deflorarem.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Defloratio, Ead. notione. Codex MS. xiii. sæc. inscriptus Liber Deflorationum Patrum. Alia notione sumitur in Deflorare 1.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Defloratiuncula. Idem MS. in Præfatione :
Quicumque autem has Defloratiunculas legere aut forte scribere voluerit.
[]« 3 deflorare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 042b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEFLORARE3
3. DEFLORARE, Floribus ornare. Andr. Floriac. in Vita MS. S. Gauzlini archiep. Bituric. lib. 1 :
Translationis quoque seriem Giraldus haud spernendæ scientiæ fulgor, elegiaco Defloravit pentametro.
Sigebert. in Chron. ad ann. 1008 :
Burchardus.... magnum illud canonum volumen edidit scripturarum sententiis undique compilatis Defloratum.
[]« 4 deflorare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 042b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEFLORARE4
4. DEFLORARE, Pascere, vel prata falcare. Charta ann. 1389. apud Lam. in Delic. erudit. inter not. ad Hodoepor. Charit. part. 2. pag. 471 :
Quod dictum [] commune Ficecchii teneretur et deberet permittere dicta communia S. Crucis et Castri Franchi tenere et possidere dictas pasturas et eis uti et frui locis, et Deflorare, etc.
Occurrit rursum ibid. pag. 473.