FUGA 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 fuga » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 622a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FUGA1

1. FUGA, Gall. Chasse, vel Chace, Venatio, jus venationis, quia venando fugantur feræ. Charta Alani Comitis Pentevriæ ann. 1211. apud Augustin. du Pas :

Retenta mihi ferarum Fuga, et accipitrum captura.

Charta ann. 1270. in Tabular. Abbat. Pontiniac. :

Præterea dictus Miles sibi et hæredibus suis retinuit Fugam sive chaciam in dicto nemore.

Charta Guillelmi V. Aquitaniæ Ducis :

Volui etiam et concessi Fugam cum avibus et canibus, et garennam ad cuniculos in suis terris.

Gesta Guillelmi Majoris Episcopi Andegav. cap. 29 :

De venatione et Fuga ferarum nemoris de Boucheto.

Fugare, Venari, Gallis Chasser. Papias : Fugare, insequi, expellere. Radevicus lib. 3. cap. 26 :

Si quis per canes leporarios feram Fugaverit, non erit necessario sua, sed erit occupantis.

Charta Henrici I. Regis Angl. in Tabulario Fiscanensi f. 8 :

Prohibeo, ne quis sine ejus licentia mea Fuget, vel leporem, vel aliam bestiam capiat super 10. libr. forisfacturæ.

Petr. de Vineis lib. 2. Epist. 53 :

Dum herba crescit, equus moritur : dum Fugans canis mingit, fugiens lepus evasit.

Chartular. Gemetic. tom. 3. pag. 23 :

Ne quis in ea Fuget vel leporem capiat sine licentia.

Charta Ph. Comitis Bolon. ann. 1232. ex Archivo Cameræfontis :

Concedimus prædictis Abbati et Conventui et eorum servientibus ab eisdem missis, facultatem et potestatem omnimodam venandi seu Fugandi, cum canibus, avibus, furonibus, rethis et alio quoquo modo.

Fugare et Refugare animalia in chacia, tom. 2. Monast. Anglic. pag. 292. Vide Fletam lib. 1. cap. 20. § 69. lib. 2. cap. 41. § 23. Monasticum Anglic. tom. 1. pag. 219. 507. 551. 583. tom. 2. pag. 994. tom. 3. pag. 122. 161. W. Dugdalum in Antiquit. Warwicensis Provinciæ pag. 665. Madox Formul. Anglic. pag. 384. etc.

Fugare Averia, Animalia ad pasturam abigere, Chasser les bestiaux aux champs. Monasticum Anglic. tom. 1. pag. 777 :

Ac homines et tenentes eorum habeant in perpetuum liberos et sufficientes introitus et exitus, ad se et ad omnimoda Averia sua Fuganda, et carragia sua facienda, etc.

Vide Chacea.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Fugare Districciones, Capere pignora donec debitum solvatur. Charta data ann. 3. Henrici V. Regis Angl. apud Madox Formul. Anglic. pag. 142 :

Et si contingat dictas centum libras a retro existere ad aliquem terminum prædictum, quo solvi debeat, in parte seu in toto, quod tunc bene liceat prædicto Comiti, executoribus et assignatis suis, distringere in prædictis maneriis.... et Districciones sic factas Fugare et retinere, quousque plenarie fuerit sibi satisfactum.

Fugaces Bestiæ. Auctor Queroli :

Multum se aliqui laudant, qui vel pugnaces feras vel Fugaces Bestias, aut vestigiis insequuntur, aut cubilibus deprehendunt, aut casu opprimunt.

Fugatio, Idem quod Fuga. Charta Henrici Reg. Angl. pro Londinensibus :

Et cives habeant Fugaciones suas ad fugandum, sicut melius et plenius habuerunt antecessores eorum.

Charta Philippi Fr. Reg. ann. 1207. in Tabulario Sangerm. :

Eidem Ecclesiæ confirmamus præterea quitationem illam, quam Petrus Miles de Samesio.... fecit dicto Abbati Hugoni coram genitore nostro de jure Fugationis, venationis et haiæ.

Rursus mentio est de Jure Fugationis, venationis et haiæ, in Charta Hugonis Abb. in eodem Tabulario.

FUETA 2. FUGA © École des chartes.

« 1 fugare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 623a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FUGARE1

1. FUGARE, Fugientem persequi. Charta ann. 1347. apud Lamium in Delic. erudit. inter not. ad Hodoepor. Charit. part. 1. pag. 66 :

Malefactores, qui maleficium committerent in territorio S. Miniatis juxta confinia territorii communis Florentini per duo milliaria vel infra, ipso die commissi maleficii liceat persequi, Fugare et capere in territorio et super territorio dicti communis Florentini libere, licite et impune ;... quæ persecutio, Fugatio et captio fieri possint infra territorium supradictum.

Vide supra Fuga 2.

« 2 fugare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 623a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FUGARE2

2. FUGARE, In fugam seu exilium conjicere, proscribere, bannire. Charta Odon. ducis Burg. et Blanchæ comit. Trec. ann. 1217. in Chartul. Campan. ex Cod. reg. 5993. fol. 109. v°. :

Juravimus inter nos vicissim... quod si aliquis hominum nostrorum aliquam injuriam, vel aliquod forifactum fecerit... ille nostrum, cujus homo erit, ante alios tenetur per prædictum juramentum ipsum destruere et Fugare de terra, donec ad merceiam illius venerit.

Alia ann. 1347. jamjam laudata ibid. pag. 65 :

Quod omnes et singuli rectores dictæ civitatis Florentinæ... teneantur ad requisitionem faciendam per litteras dictorum duodecim defensorum populi et communis S. Miniatis hujusmodi condemnatos repellere ac Fugare, et eos, et eorum quemlibet repelli et Fugari facere de civitate Florentiæ, et ejus comitatu et districtu, sub pœna librarum ducentarum semper pro quolibet exbannito.

« 3 fugare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 623b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FUGARE3

3. FUGARE, Venari. Vide in Fuga 1.