« »
 
OFFICIALITER 1, OFFICIALITER 2.
[]« 1 officialiter » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 035c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/OFFICIALITER1
1. OFFICIALITER, Officiose, amice, [] benevole, honorifice, Gall. Officieusement. Vita B. Coletæ, tom. 1. Martii pag. 540 :
Cordialis humilitatis condescentiam Officialiter oblatam.
Vita S. Johannis Episc. Neapol. tom. 1. April. pag. 33 :
Insignes ejus exequias uterque sexus et ætas usque ad Basilicam S. Januarii deducentes Officialiter collocarunt.
[]« 2 officialiter » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 036a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/OFFICIALITER2
2. OFFICIALITER, Jure officii. Scacar. S. Mich. ann. 1229. ex Cod. reg. 4653. A. :
Adjudicatum est quod crucesignatus de morte hominis secutus Officialiter, redditus non debet forbaniri, quamdiu sit in peregrinatione sua, et post reditum suum faciet jus.