« »
 
PLACABILIS 1, PLACABILIS 2.
[]« 1 placabilis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 340b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLACABILIS1
1. PLACABILIS, Placitus, gratus, acceptus. Charta ann. 2. Caroli Calvi in Chartular. Eccles. Aptens. fol. 114 :
Unde accepimus de vos pretium, sicut inter nos bona fide placuit atque convenit in argento quod nobis Placabile fuit, solidos xxx.
Alia ann. 41. Chonradi Reg. ibid. fol. 139 :
Convenit in merce Placabile valente solidos novem.
Charta ann. 1175. apud Rymer. tom. 1. pag. 41 :
De singulis x. animalibus unum corium Placabile mercatoribus.
Vide Placibilis.
[]« 2 placabilis » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 340b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLACABILIS2
2. PLACABILIS, vox chimica, Plicatilis, Gall. Pliable. Rosar. Ms. cap. 4 :
Est enim amicabile et metallum Placabile ac medium conjungendi tincturas, quoniam miscetur per intima cum ipsis.